Dziś odznaczani przez Prezydenta, wczoraj poseł A. Duda odrzucał ich sprawozdania

Przepracowałem w służbie zdrowia 47 lat, byłem świadkiem jej wzlotu i upadku, reform dobrych i złych. Jednego jestem pewien a mianowicie tego że politycy powinni trzymać się od służby zdrowia jak najdalej, chyba że jako pacjenci oddziałów specjalnych. Każda zmiana ekipy rządu to kolejny projekt zmian jak nie kasy chorych to fundusz zdrowia, likwidować NFZ albo go przekształcić, a właściwie to prywatyzować szpitale jak stocznie, lub przemysł. Politycy skoro nie potraficie się porozumieć w tak ważnej sprawie jak zdrowie polaków, to poddajcie się do dymisji. Apeluję do lekarzy polityków, oddajcie swoje mandaty poselskie, doprowadziliście do tragicznego braku lekarzy to teraz sami wróćcie do pacjentów. Pani Kopacz, Panie Arłukowicz i wielu innych posłów i senatorów lekarzy - do pacjentów !!!!

To jest chore jak cały ten Kraj

Polskie społeczeństwo, w stanie silnego wzbudzenia niedostatkiem (?), opowiedziało się za ustrojem liberalnym, w którym prawa człowieka (pacjenta) są tylko po to, by mistyfikować sprawiedliwość. Liderzy przemian wcale tego nawet nie ukrywali. Faktyczna władza spoczywa w rękach tych, którzy dysponują kapitałem. Wie o tym niemal każdy, mało kto natomiast rozumie to, że rzadko kiedy do zdobycia kapitału dochodzi się w sposób uczciwy, legalny. Sygnałem do jednostkowego bogacenia się, co zawsze odbywa się krzywdą większości społeczeństwa, było zawołanie: Pierwszy milion należy ukraść. Tak, to jest prawda – nie ma innego sposobu na życie w przepychu i ponad stan. Z tej to przyczyny zdrowe systemy etyczne i osoby reprezentujące je – Wielcy Mistrzowie i Nauczyciele ludzkości – przestrzegali, co zawsze będzie aktualne, przed pazernością i bezwzględnością dążenia, za wszelką cenę, do osiągnięcia – jak to się przemyślnie, lecz niegodziwie określa – sukcesu, czyli w istocie bogactwa. Każdy, kto taki sukces odniósł, zamiast na wstępie, profilaktycznie być wykluczonym w społeczeństwie, do czasu kiedy źródło osiągniętego bogactwa stanie się krystalicznie czyste, jak woda w Kastalii, to wprost przeciwnie – traktowany jest niczym bohater narodowy. Stan posiadanie bogatych, a zarazem wpływowych, osób – staje się podziwem i zachwytem oraz przedmiotem marzeń milionów ludzi. Nie liczy się wówczas prawo i sprawiedliwość, chociaż na sztandarach może widnieć, czego dostrzegalnym symptomem jest trwający exodus uciśnionych, odrzuconych i wykluczonych. Rządy państw neoliberalnych, prokapitalistycznych, stają się coraz bardziej nieludzkie. Praktycznie nie ma już dokąd i do kogo apelować o zaprowadzenie normalnej, zwyczajnej, ludzkiej sprawiedliwości – w tym także i w służbie zdrowia – potraktowanej, przez wielu, jako przede wszystkim prokurę do bogacenia się za wszelką cenę i na wszelkie możliwe sposoby.